لباس سنتی کدام ملت را دوست دارید؟
به زبان ساده این سبک از لباس پوشیدن که تقریباً تمام ما با آن آشنایی داریم مربوط به لباس‌های ملل مختلف می‌شود. بلوزهای دهقان‌های مکزیکی، کت‌های افغانی، کیمونوهای ژاپنی، دامن‌های چین‌دار زنان شمال ایران، لباس‌های کردی، لباس‌های کولی‌های سراسر جهان وة نمونه‌هایی از این استایل‌ها هستند. امروزه پوشیدن لباس‌های سنتی در دنیای مدرن زیاد مد نیست؛ اما می‌توان زیرکانه از المان‌های آن الهام گرفت. باید بپذیریم که این سبک، معنای مسلمِ مدِ جهانی است. درست است که امروزه مد مدرن و معاصر جای لباس‌های سنتی را پر کرده، اما سبک غنی سنتی نباید به کل به حاشیه برده شود.
در دهه ۶۰ میلادی برند Yves Saint Laurent نمایشگاهی از لباس‌های اوت کوتور الهام گرفته شده از لباس‌های سنتی برپا کرد. این روند همچنان در مد پابرجاست. در همین دهه و دهه بعدش لباس‌هایی مانند کت‌های چینی، جلابه‌های مراکشی، لباس‌های پنجابی هندی و پاکستانی، روسری‌های فلسطینی، دامن‌های آمریکای لاتین، کیف‌های حصیری، کیف‌های پولک‌دوزی شده، صندل‌های چرمی، اکسسوری‌های قبیله‌ای وة وارد مد امروزی شدند و تا همین امروز هم از آن‌ها استفاه می‌شود. پس امروزه عملاً سبک‌های قومی جهانی شده‌اند و طراحان در کارهای خود از لباس‌های چند فرهنگ و ملت اقتباس می‌کنند.
در دهه ۹۰ میلادی لباس‌های قومی یکی از تاثیرگذارترین منابع روی مد بودند. طراحان بزرگ به آسیا، آفریقا، قطب شمال، مناطق بومی‌نشین آمریکا وة می‌رفتند تا بتوانند از طرح‌های مختلف و رنگ‌های این لباس‌ها ایده بگیرند. زیبایی شناسی برای طراحان غربی موضوع با اهمیتی بود که مستقیماً روی خلاقیت آن‌ها تاثیر می‌گذاشت. برای مثال ابریشم و ترمه، هر دو از سبک سنتی وارد مد غربی شده‌اند و هر دو جزو پارچه‌های لوکس بودند. ترمه در سال‌های ۱۸۰۰ تا ۱۸۷۰ میلادی بین زنان طبقه بالای اجتماع در اروپا و آمریکا محبوب بود.
در گذشته ۲ عامل واردات و سفر باعث فراگیر شدن لباس، پارچه و اکسسوری‌های قومی شدند. البته مهاجرت طراحان لباس شرقی به غرب را نیز نباید نادیده گرفت. وقتی در دهه ۸۰ میلادی پای طراحان آوانگارد ژاپنی مانند Issey Miyake، Yohji Yamamoto و Rei Kawakubo به پاریس رسید و کالکشن‌های بین‌المللی آن‌ها رونمایی شدند، بازار مد و فشن غربی شوکه شد و یک تکان حسابی خورد. طراحان ژاپنی مینیمالیست و نوآور بودند و توانستند مد غربی و شرقی را تلفیق کنند. اگر می‌خواستید در آن دوران لباس‌های طراحی شده توسط این طراحان را از نظر زیبایی‌شناسی درک کنید، باید ابتدا با لباس‌های سنتی ژاپنی آشنا می‌شدید.
طراحانِ نام‌های تجاری بزرگ همواره در حال ایده‌یابی بین لباس‌های سنتی هستند، برای مثال برند زارا برای کالکشن بهار و تابستان ۲۰۱۹ خود از لباس‌های سنتی آفریقایی به طور خاص مراکشی به نام djellaba (همان جلابه) الهام گرفت. جلابه لباسی عبا مانند و بلند است که زنان شمال آفریقا به تن می‌کنند. لباس‌های سنتی آفریقایی پر از رنگ و طرح‌های زیبا و شادند. این مجموعه با صندل‌ها چرمی، گوشواره‌های بزرگ، دمپایی، کمربندهای طلایی وة تزیین شده بود. زارا برای مجموعه بهار و تابستان ۲۰۱۸ خود نیز از لباس‌های سنتی مراکشی الهام گرفته بود. این کالکشن یکی از پر هارمونی‌ترین و زیباترین آثار تابستانی زاراست.
در آمریکا طراحان خارجی بسیار برجسته شدند. برای مثال خانم Vivienne Tam که طراحی چینی است یکی از کسانی است که تمایل زیادی به استفاده از طرح‌ها و سبک‌های قومی در کارهایش دارد. طراحی‌های او به عنوان مظهر زیبایی چند فرهنگی شناخته می‌شوند. او نقوش چینی را وارد کارهای خود کرد. لباس‌های او طرح‌های بودایی و مائوئیستی داشتند و چیز جدیدی به بازار مد و فشن آمریکایی افزودند.
شما به سبک لباس پوشیدن کدام ملت‌ها یا قوم‌ها علاقه دارید؟ هیچ وقت به فکر وارد کردن آیتم‌های استایل‌های سنتی ملل مختلف به استایل خودتان بوده‌اید؟ حالا وقت الهام‌گرفتن است.
