آیدین ممتاز ۲۴ سال پیش به صورت کاملاً اتفاقی وارد حرفه مدلینگ شد. در او استعدادهایی وجود داشت که تا ۱۹ سالگی آن‌ها را جدی نگرفته بود. آیدین حالا ۴۳ سال سن، ۱۸۶ سانتی‌متر قد، ۸۳ کیلوگرم وزن و بدنی کاملاً عضلانی دارد و تقریباً در تمام شاخه‌های مدلینگ از جمله کامرشیال، فیتنس، فشن، ران‌وی و… فعالیت می‌کند. او در نیوجرسی آمریکا از مادری اسپانیایی و پدری ایرانی به دنیا آمد. تا ۱۸ سالگی در تهران بود و بعد به لندن مهاجرت کرد و حالا هم در دبی زندگی می‌کند. البته آیدین در این سال‌ها به غیر از انگلستان، امارات و اسپانیا به واسطه شغلش به ایتالیا، فرانسه، آلمان، یونان، سنگاپور، ژاپن، استرالیا، اندونزی، تایلند، هند، چین و… هم سفر کرده است. ۲۴ سال حضور در این شغل مساوی همکاری با برندهای معتبر بسیاری مانند Georgio Armani، Tom Ford، Gucci، Hugo Boss، Dior، Disel، Levi’s، Abercrombie & Fitch، Nimany، Emperor London، Behnoode، BMW، Mercedes Benz، Range Rover، Jaguar و… ، همچنین حضور در مجله‌های معتبر Men’s Fitness، GQ، FHM و Harper’s Bazaar و… است. می‌توانیــد او را روی اینستگـرام به آدرس Forever.aydin دنبال کنید.
داستان مدل شدن شما چطور شروع شد؟
مدل شدن اصلاً در ذهن من نبود. ۱۸ سالگی از تهران به لندن رفتم و در یک مغازه لباس فروشی در مرکز لندن شروع به کار کردم. خیلی از مشتری‌ها فکر می‌کردند من مدلم و با من عکس می‌گرفتند. روزی یک مشتری خانم فرانسوی کارت ویزیتش را به من داد و گفت: «به پاریس بیا و مدل آژانس من شو». فکر کردم شوخی می‌کند. بعد این را با پسر عمویم که در لندن بود در میان گذاشتم. او گفت دیوانه‌ای! به پاریس برو. بعد گفت اصلاً چرا پاریس؟ بیا سراغ آژانس‌های داخل لندن برویم. اولین عکس‌هایی که گرفتیم فوق‌العاده بودند و عکاس، آژانس استورم را به من معرفی کرد. آدم‌های معروفی مانند Kate Moss با این آژانس کار کرده‌اند. من به آنجا رفتم و بلافاصله مرا انتخاب کردند. سال اول در London Fashion Week تمام شوهایی که پسر می‌خواستند مرا انتخاب کردند. وقتی فهمیدم با این کار می‌توانم دور دنیا سفر کنم، آن را جدی‌تر گرفتم. الان ۲۴ سال است که به صورت حرفه‌ای در این شغل هستم.
واکنش اطرافیان به تصمیم شما برای مدل شدن چه بود؟
پسر عمویم خیلی ذوق داشت. وقتی به مادرم گفتم، گفت در این کار پول نیست. دقت کنید که این موضوع مربوط به سال ۱۹۹۷ است. پدرم به مادرم گفت این یک جَو است که سال دیگر فراموش می‌شود. کسی به من نگفت کار خوب یا بدی است. گفتند اگر علاقه داری انجامش بده اما در کنارش کار خودت را هم بکن. همیشه عکس‌هایم را به دیگران نشان می‌دهند. خیلی خوش شانس هستم که همچنین خانواده و دوستانی دارم.
لطفاً درباره لایف استایل‌تان توضیح دهید.
سبکی که زندگی می‌کنم با چیزهایی که مردم فکر می‌کنند یا در مجله‌ها می‌نویسند فرق می‌کند. متاسفانه مردم به جای یادگرفتن از خودشان، از دیگران تقلید می‌کنند. خیلی ساده و مینیمال هستم. همیشه لباس عادی می‌پوشم و برند نمی‌پوشم. دنبال جواهرات و ساعت هم نیستم. رژیم غذایی ندارم، هر چه دوست دارم می‌خورم اما زیاده‌روی نمی‌کنم. مشروب نمی‌خورم. تا به حال در عمرم سیگار و مواد مخدر مصرف نکرده‌ام. خیلی آب می‌نوشم. به هیچ عنوان هیچ مکمل و دارویی برای ورزش نمی‌خورم. در طول هفته ۶ الی ۷ روز ورزش می‌کنم. روزانه ۴ تا ۶ ساعت می‌خوابم و خوابم زیاد نیست. روی اینستگرام خیلی از کارهای ورزشی‌ام را می‌گذارم تا مردم یاد بگیرند و بدانند که به وسایل خاص یا زمان زیادی نیاز ندارند.
دربرابر چه خوراکی‌هایی وسوسه می‌شوید و چطور با آن مقابله می‌کنید؟
خیلی آدم خوش خوراکی هستم. به بستنی، برگر، پیتزا و پنیر علاقه دارم. قانون ۸۰-۲۰ را رعایت کنید. ۸۰ درصد سالم بخورید و ۲۰ درصد به وسوسه‌ها گوش کنید. اگر همیشه غذای رژیمی بخورید، وسوسه در نهایت برنده می‌شود. اما اگر کمی از چیزی که دوست دارید بخورید، وسوسه کم می‌شود.
اگر خسته باشید، چطور خودتان را برای ورزش کردن متقاعد می‌کنید؟
اگر واقعاً خسته باشم به بدنم گوش می‌دهم. اما اگر واقعاً خسته نباشم ۱۰ دقیقه داخل باشگاه قدم می‌زنم تا انرژی‌ام برگردد.
سختی‌های کار شما چیست؟
از این سوال خوشم می‌آید. مدلینگ آن چیزی نیست که مردم در مجله‌ها و اینستگرام می‌بینند. نمی‌توانم بگویم شغل سختی است؛ چون هزاران کار سخت‌تر هم وجود دارد اما به هیچ عنوان به آن آسانی که همه فکر می‌کنند هم نیست. یکی از سختی‌های بزرگش آن است که زیاد (نه) می‌شنویم. من سال‌هاست در این رشته هستم، برای هر کاری که گرفته‌ام، ۱۰ بار نه از کارهای دیگر شنیده‌ام. اگر آدم حساسی هستید، در این رشته می‌شکنید. اگر از نه شنیدن ناراحت می‌شوید، مدل بودن را فراموش کنید.
سختی دیگر این است که شاید جلوی دوربین بخندیم اما پشت دوربین سخت کار می‌کنیم. دائم از جایی به جای دیگر می‌رویم تا مشتری‌های مختلف را ببینیم. دائم باید عکس‌های به روز داشته باشیم. برای این کارها هزینه می‌پردازیم. برای مردها درآمد کمتر است. ۹۹ درصد از مدل‌های مرد در کنار مدلینگ شغل دیگری دارند، چون درآمد کافی از آن ندارند.
چه توصیه زیبایی به خوانندگان ما دارید؟
بزرگ‌ترین توصیه من این است که خودشان را آنطور که هستند قبول کنند. در زمانه‌ای هستیم که همه سعی می‌کنند خودشان نباشند. همان طوری که هستید قشنگ‌ترین نوع شماست.
به نظر شما دنیای فشن از مدل‌های ایرانی استقبال می‌کند؟
صددرصد. چهره‌های ایرانی با پوست سبزه، گونه‌های برجسته و مو‌های مشکی خیلی محبوب هستند. وقتی مدل شدم Cameron Alborzian که ایرانی-اسکاتلندی است برای ۳ سال پشت‌سرهم به عنوان زیباترین مرد دنیا شناخته شد. وقتی می‌گفتم ایرانی هستم برای همه جالب بود؛ چون درباره ما جور دیگری فکر می‌کنند. یک بار با طراح لباس Jean Paul Gaultier صحبت می‌کردم، پرسید کجایی هستی؟ گفتم ایرانی. بلند شد و گفت: «شما ایرانی‌ها واقعاً زیبا هستید؛ من Yasmin Le Bon مدل فوق‌العاده ایرانی-انگلیسی را می‌شناسم!» قبل از من این افراد پرچم ایران را بالا برده بودند. الان هم چهره‌های زیبا و جذابی از ایران بیرون می‌آیند؛ چون ما کشور بزرگی هستیم و چهره‌های متنوعی داریم.
چه توصیه‌ای به کسانی که میخواهند مدل شوند دارید؟
سوال سختی است. روزانه یک یا دو نفر روی سوشال مدیا از من این سوال را می‌پرسند. وقتی با آن‌ها صحبت می‌کنم متوجه می‌شوم چیزی از مدلینگ نمی‌دانند. توصیه اولم این است که حتماً درس‌تان را بخوانید. طول عمر این شغل کوتاه است و شما همیشه نمی‌توانید مدل باشید؛ به خصوص آقایان. به فکر کار دوم هم باشید. توصیه بعدی این است که با عکاسان مختلف کار کنید و این شغل را یاد بگیرید. یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتی که مدل‌های ایرانی می‌کنند این است که میخواهند فقط خودشان را نشان بدهند. نباید فراموش کنید که اگر برندی شما را انتخاب کرد، شما برای آن برند هستید و باید برند را معرفی کنید نه خودتان را.
آیا درآمد این کار به تنهایی برای شما کافی است یا شغل دیگری دارید؟
من مجردم و بچه ندارم و درآمدم برای خودم کافی است اما من خیلی سخت کار کرده‌ام. عملاً در یک چمدان زندگی کردم و از شهری به شهر دیگر رفتم. اگر تصمیم بگیرید که خانواده تشکیل دهید کار سخت می‌شود. ۱۳ سال قبل مجبور شدم پیش خانواده‌ام در لندن برگردم. آنجا درس تربیت بدنی خواندم و مربی شدم. اما آن دوران با رشته‌ام کار نکردم چون درگیر مدلینگ بودم. بعد شخصی را به من معرفی کردند که معلولیت نخاعی داشت و با چندین مربی کار کرده بود اما جواب نگرفته بود. از من خواستند با او کار کنم و بعد از یک ماه این آقا حالش بهتر شد. متوجه شدم با حرفه‌ام می‌توانم به خیلی‌ها کمک کنم. الان با پزشکان فیزیوتراپی کار می‌کنم. به تازگی به بچه‌های اوتیسم هم کمک می‌کنم.
