پارک تاریخی امیرگان (Emirgan) معروف به پارک لاله‌ها، یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های شهر در بخش اروپایی است. این پارک در فصل بهار مانند بهشت سرسبز و رنگارنگ می‌شود. امیرگان در منطقه سرسبز ساری‌یر نزدیک پل دوم بسفر (پل سلطان محمد فاتح) قرار دارد که در شماره‌های قبلی مجله پل آن را به طور مفصل معرفی کردیم.
از سال ۲۰۰۵ میلادی، هر سال به طور مرتب در ماه آوریل فستیوال گل‌های لاله در اینجا برپا می‌شود. یکی از دلایل شهرت این پارک سرسبزی و گل‌کاری‌های زیبایش است؛ البته چون امیرگان روی تپه و تقریباً نزدیک ساحل واقع شده است، چشم‌انداز خوبی به تنگه بسفر دارد. در این پارکِ ۴۰۴ هزار متر مربعی علاوه بر پوشش گیاهی متنوع، دو تالاب زیبا، یک دریاچه، مسیر پیاده‌روی، زمین بازی، آلاچیق و… وجود دارد. امیرگان یکی از پاتوق‌های مردم شهر برای پیک‌نیک، تفریح و گذراندن اوقات فراغت است.
ناگفته نماند که همجواری با ایستینیه، هتل‌های گران قیمت و ۵ ستاره کنار ساحل، اقامتگاه تابستانی رئیس جمهور و سفارتخانه آلمان شهرت این مکان را بیشتر کرده‌اند.
امیرگان پیشکش صلح به فرمانده ایرانی
این پارک در گذشته یک باغ بود و مالکیت خصوصی داشت. با استناد به تاریخ قدمت این محل به قرن ۱۷ می‌رسد. سلطان مراد چهارم (فرزند ماه پیکر و سلطان احمد یکم) باغ را به یک فرمانده ایرانی به نام امیر گونه خان از سلسله صفویه هدیه داد. ماجرا از این قرار بود که سلطان مراد چهارم به ایران حمله کرد و قلعه ایروان را به تصرف خود درآورد و سپس شهر تبریز را به آتش کشید؛ کمی بعد اوضاع به گونه‌ای پیش رفت که دولت عثمانی و ایران با هم مصالحه کردند.
باغ مذکور نیز به عنوان پیشکش تقدیم امیر گونه خان شد. امیر گونه خان و وزیر عثمانیان (محمد پاشا) کسانی بودند که پس از صلح، ۲ ماه گفتگو و مطالعه کردند تا مرزهای دو کشور را مشخص کنند. مدتی بعد باز آتش جنگ‌ها و سوتفاهم‌های کهنه زبانه کشید و صلح نیمه کاره رها شد. عراق شورش کرد، از ایران جدا شد و طبق عهدنامه زهاب (قصر شیرین) به عثمانی پیوست. سپس دوباره موضوع صلح مطرح شد. نام این پارک تا مدت‌ها امیرگون بود؛ سپس برای سهولت تلفظ به امیرگان تغییر کرد.
عمارت‌های پارک امیرگان
مالکیت این باغ بزرگ در طول سال‌ها چندین بار تغییر کرده است. در سال ۱۸۶۰ میلادی این باغ بزرگ به فرمانده عثمانی در مصر و سودان، Khedive Isma’il Pasha اهدا شد. اسماعیل پاشا که فرد متمولی بود، سه ساختمان دو طبقه در این باغ ساخت. این سه ساختمان طبق رنگ‌هایشان به نام‌های Sar� Kö�k (عمارت زرد)، Pembe Kö�k (عمارت صورتی)، Beyaz Kö�k (عمارت سفید) نام‌گذاری شدند. سبک معماری عثمانی و نئوکلاسیک به وضوح در این سه ساختمان دیده می‌شود. ساختمان‌ها بازسازی شده‌اند و در حال حاضر به عنوان کافه و رستوران از آن‌ها استفاده می‌شود. عمارت زرد بین سال‌های ۱۸۶۱ الی ۱۸۷۸ در مرکز باغ و توسط معمار Sarkis Balyan ساخته شد. به نظر می‌رسد این بنای ۴۰۰ متری مهمان‌خانه باغ بوده است. تزئینات سقف بسیار زیبا و شاد هستند. عمارت صورتی نیز حالا یک کافه و رستوران است که گاهی مراسم عروسی و جشن‌های مختلف در آن برگزار می‌شود و در تابستان با احتساب فضای باز ظرفیت ۴۰۰ نفر مهمان را دارد. عمارت سفید نزدیک عمارت صورتی است و مانند آن سبک نئوکلاسیک دارد. این عمارت صبح‌ها کافه و شب‌ها رستوران ترکیه‌ای است. ورثه اسماعیل پاشا در سال ۱۹۳۰ باغ را به Satvet Lütfi Tozan، فروشنده ثروتمند اسلحه فروختند. سرانجام در دهه ۷۰ میلادی این باغ به مالکیت شهرداری استانبول درآمد و یک پارک عمومی شد. چند کارگاه کشتی‌سازی در انتهای باغ و کنار ساحل وجود داشتند که حالا جای خود را به کافه و رستوران‌های ساحلی داده‌اند.
این آخر هفته بزن بریم امیرگان
پارک امیرگان هر روز از ساعت ۶ صبح تا ۱۰:۳۰ شب باز است. همانطور که گفتیم این پارک بزرگ در منطقه ساری‌یر و به طور دقیق‌تر در محله رشید پاشا قرار دارد. دسترسی به این محل با وسایل نقلیه عمومی مانند تراموا و اتوبوس بسیار آسان است. اگر خودتان را به پایانه اتوبوسرانی اسکله کاباتاش برسانید، می‌توانید اتوبوس شماره 25E را سوار شوید و در ایستگاه پارک پیاده شوید. باغ آتاتورک و جنگل بلگراد که در شماره‌های قبلی مجله معرفی شدند در نزدیکی این پارک قرار دارند. این آخر هفته برای پیک‌نیک در امیرگان حاضر باشید و حسابی خوش بگذرانید.
