آبجو (Beer) نوشیدنی محبوبی است و در حال حاضر در 207 شهر، 50 کشور و در 6 قاره در سراسر جهان، روز جهانی آبجو جشن گرفته می‌شود. در سال 1933 ممنوعیت فروش آبجو در آمریکا لغو شد. به همین مناسبت در سال 2009، یک مرد ویرجینیایی تصمیم گرفت این روزتاریخی را «روز ملی آبجو» بنامد. بنابراین روز جهانی آبجو در اولین جمعه ماه آگوست جشن گرفته می‌شود.
این یکی از قدیمی‌ترین نوشیدنی‌هایی است که بشر تولید کرده است. اولین آبجو مربوط به دوران «سومری‌ها» در حدود 4000 سال قبل از میلاد در «ایران امروزی» است. در حین تحقیقات باستان‌شناسی در بین‌النهرین، لوحی کشف شد که روستاییان را در حال نوشیدن یک نوشیدنی از کاسه‌ای با نی نشان می‌داد. باستان‌شناسان همچنین قصیده‌ای برای «نینکاسی» (الهه آبجو) پیدا کردند.
بنیانگذاران روز جهانی آبجو سه دلیل برای انتخاب این روز داشتند:
- دور هم جمع شدن با دوستان و لذت بردن از طعم آن.
- تجلیل از کسانی که مسئول درست کردن و سرو آن هستند.
- متحد کردن جهان زیر با جشن گرفتن آبجوی همه ملت‌ها در یک روز واحد.
بیشتر بخوانید: همه چیز درباره شراب سفید
چهار ماده اصلی آبجو عبارتند از غلات، رازک، مخمر و آب
درست مانند پختن نان، مواد تشکیل دهنده آبجو نقش مهمی دارند. غلات قند مورد نیاز برای تخمیر را به نوشیدنی می‌دهند. آب (که اغلب قهرمانی ناشناخته است) باید تصفیه شود تا مطمئن شوید که هیچ چیز بر طعم یا تخمیر تأثیر نمی‌گذارد و اجازه می‌دهد تا تمام واکنش‌های شیمیایی انجام شود.
رازک به عنوان یک نگهدارنده عمل می‌کند، تلخی آن را برای متعادل کردن شیرینی نوشیدنی فراهم می‌کند و رایحه‌های جذابی به آن می‌بخشد. مخمر عامل واقعی همه چیز است که شکر را به الکل تبدیل می‌کند و در واقع آبجو می‌سازد.
این فرآیند آنقدر امتحان شده و درست است که حتی قانون‌گذاری شده است: در آلمان، قوانین خلوص به نام Reinheitsgebot تضمین کرده است که مواد تشکیل دهنده از دهه 1500 ثابت مانده‌اند. اگرچه این روزها در واقع پایبندی به آن به نوعی اختیاری تلقی می‌شود.
سایر مواد افزودنی آبجو (و طعم دهنده)
گندم، جو، ذرت، برنج و شکر مرتبا به مایه اضافه میشوند تا مقدار شکر قابل تخمیر را افزایش دهند، ساختار نوشیدنی را تقویت یا آن را سبک کنند. بسیاری از آبجوهای ارزان قیمت با استفاده از مقادیر زیادی ذرت و برنج برای صرفه‌جویی در هزینه مالت به سختی ساخته میشوند. سایر مواد نیز بسیار رایج هستند؛ از جمله ادویه‌هایی مانند گشنیز و مریم گلی، قهوه، شکلات، شیر، میوه یا عسل که همه آنها تاثیر مستقیم‌تری بر طعم آبجو دارند.
رازک از نقاط مختلف جهان طعم (و بوی) متفاوتی دارد
رازک در سرتاسر جهان رشد می‌کند و بیشترین آن از آلمان، جمهوری چک، بریتانیا، نیوزلند و استرالیا و ایالات متحده است. رازک را به عنوان یک کابینت ادویه غول پیکر در آشپزخانه رستوران در نظر بگیرید: هر کدام را می‌توان در هماهنگی با یکدیگر برای ایجاد طعم دلخواه برای هر غذای خاصی استفاده کرد.
خنک کردن آبجو مضر است
ریختن آبجو در یخ برای نوشیدنی شما مضر است. کریستال‌های یخ باعث میشوند آبجو کف کند و قبل از اینکه بتوانید جرعه‌ای از آن را بنوشید، همه رایحه‌ها و کربناته شدن آن را از بین می‌برند. چیزی که در اصل برای شما باقی مانده است، یک آبجو مسطح و عمدتا بدون طعم است. بنابراین همیشه نباید سعی کنید آبجو را خنک سرو کنید؛ زیرا تقریبا تمام طعم‌های آن را از بین می‌برد. اگر آبجوی سرد دوست دارید، قوطی یا بطری را در یک سطل حاوی نمک، یخ و آب قرار دهید و بگذارید پنج دقیقه بماند.
