مصاحبه اختصاصی با کوروش ستوده

بیوگرافی کوروش ستوده

کوروش‌ ستوده عکاس متخصص در زمینه مد و زیبایی، ۴۴ ساله و متولد شهر تنکابن (شهسوار) است. او که عکاسی را به صورت تفریحی آغاز کرد،‌ از ۱۸ سالگی به عکاسی پرتره از دوستان و نزدیکان علاقه زیادی داشت. حتی زمانی که برای تحصیل در دانشگاه به تهران رفت، باز هم عکاسی را به صورت تفریحی دنبال می کرد. او طی همکاری با میکاپ آرتیست فرانسوی، توانست یک آلبوم عکاسی در زمینه زیبایی درست کند. از همانجا بود که کوروش ستوده تصمیم گرفت کار عکاسی را برای دیگران و به صورت حرفه ای انجام دهد. او در سال ۲۰۰۸ با یکی از آژانس های مدلینگ در دبی شروع به کار کرد و سپس تا سال ۲۰۱۵،‌ به صورت فریلنس در دبی ساکن شد. در نهایت به نیویورک آمریکا نقل مکان کرد و در حال حاضر برای پروژ‌ه های عکاسی، سفر می کند.‌ شما را دعوت می کنیم تا مصاحبه اختصاصی مجله پل با «کوروش ستوده» عزیز را دنبال کنید و از تجارب بینظیر او بهره مند شوید.

از نظر شما چه چیزهایی برای یک عکس باکیفیت و حرفه ای اهمیت دارد؟

بیست سال پیش که هنوز دیجیتال نبود یا خیلی جدید بود، برای یک عکس باکیفیت باید زحمت زیادی می کشیدیم. اینکه چگونه انتخاب کنیم، چطور فیلم بگیریم یا کجا بایستیم. الان با وجود دیجیتال و تکنولوژی، رسیدن به آن کیفیت خیلی راحت تر شده است. البته اینکه باکیفیت و حرفه ای را چگونه معنی کند هم مهم است. حرفه ای از چه نظر؟ کسی که این از طریق کسب درآمد کند یا نفر اول دنیا باشد؟ یک عکاس در سال ۲۰۲۲، برای گرفتن یک عکس حرفه ای و باکیفیت باید با برنامه ریزی قبلی وارد لوکیشن عکاسی شود. در عین حال برای شرایطی که قابل پیش‌بینی نیست، باید کاملا منعطف باشد و به لحظه اعتماد کند. هر زمان که حس درونی تان می گوید، باید دکمه شاتر را فشار دهید.

لطفا درمورد تخصص خود که عکاسی مد و زیبایی است توضیح دهید.

یک عکاس مد و زیبایی علاوه بر عکاسی پرتره، باید با آرایش، استایل مو و فشن هم آشنایی کامل داشته باشد. شما وقتی وارد ست عکاسی می شوید، نباید فقط تکنیک های عکاسی را بدانید و شاتر را فشار دهید. عکاس مد باید کاملا به ترندهای روز و آنچه در دنیای مد می گذرد نیز واقف باشد. اینکه چه آرایش و لباسی برای مدل و سوژه مناسب است را هم باید در نظر بگیرد. در واقع باید علاوه بر عکاسی، به عنوان یک کارگردان هم عمل کند. او همچنین باید بتواند تیم را به خوبی مدیریت کند تا با مدل، میکاپ آرتیست، استایلیست، دستیاران و تمام افرادی که در تیم هستند به خوبی بازی کند. بنابراین باید بدانید که عکاس مد، کسی نیست که فقط از دخترها و پسرهای زیبا عکس می گیرد؛ بلکه باید روی آموزش و مطالعه خود نیز کار کرده باشد تا تجربه لازم را کسب کند.

شما قبل از فشردن شاتر چه چیزهایی را چک می کنید.

معمولا دستیارهای من این کار را انجام می دهند. از لحاظ تکنیکال باید دوربین به کامپیوتر وصل باشد، مانیتور درست کار کند و قبل از ورود مدل به صحنه، نورپردازی چک شود تا وقت تلف نشود.

امضای کار کوروش ستوده چیست؟

تمیزی و سادگی. من کار مینیمال و ساده را دوست دارم؛ اما در عین حال در کارهای من، رنگ هم زیاد دیده می شود. من امضای کار خود را از روز اول نمی شناختم یا برای آن برنامه ریزی نکردم؛ بلکه در طول چندین سال به وجود آمد و از بازخورد دیگر افراد حرفه ای متوجه شدم.

برای کدام برندها عکاسی کرده اید و کدام یک برایتان دوست‌داشتنی تر بود؟

من برای برندهای زیادی عکاسی کردم. اکثر مشتریان من در کنار فشن، مربوط به حوزه زیبایی و لوازم آرایشی هستند؛ مانند L’Oreal یا Estee Lauder.‌ من در طول ۲۴ سال فعالیت خود در حرفه عکاسی، در شهرها و کشورهای مختلفی زندگی کردم. مسافرت رفتم و‌ با افراد مختلف و جالب زیادی کار کردم که از تمام آنها درس های خوبی یاد گرفتم. فکر می کنم همین موضوع، بزرگترین دستاورد من در عکاسی است که همچنان هم ادامه دارد.

عجیب ترین یا جذاب ترین لوکیشن عکاسی که تا به حال عکاسی کردیـد کجا بود؟ برایمان توصیف کنید.

من به عکاسی در محیط بیرون علاقه زیادی دارم. یکی از جاهایی که خیلی دیدنی بود و من با یک آرتیست همکاری داشتم‌ تا عکس های آلبوم جدیدش را بگیریم، شهر سدونا در آریزونا بود که واقعا جای فوق العاده زیبایی است. در طول یک هفته ای که آنجا بودم، واقعا از عکاسی و کار لذت بردم.

آیا شخص خاصی هست کـه دلتان بخواهد از او عکاسی کنید؟ او کیست و چرا برای شما جذابیت دارد؟

بله، دوست دارم از عکاسی کنم؛ چون موزیک هایش را خیلی دوست دارم. به دلیل اینکه در طی چند سال گذشته به موزیک علاقه مند شدم، دوست دارم سوژه عکاسی هایم را از بین موزیسین هایی که با موزیک آنها ارتباط برقرار می کنم انتخاب کنم.

از بین تمام ابزارهای کارتان کدام یک برای شما از همه مهم تر است؟

من در چند سال گذشته سعی کردم خیلی به ابزارها وابسته نباشم تا اگر یک چیزی را نداشتم، باز هم بتوانم عکس بگیرم. به نظر من بزرگ ترین ابزار یک عکاس «چشم‌» است. او اول با چشم هایش عکس می گیرد و بعد تصمیم می گیرد که چگونه جسم سه بعدی را در قالب دو بعدی پیاده کند. قبلا شاید خیلی برایم مهم بود که دوربین آخر مدل، لنزهای مختلف یا دستگاه های نورپردازی آنچنانی داشته باشم؛ اما الان به این موضوع اعتقادی ندارم. به نظرم افراد به جای صرف هزینه برای خرید بهترین و جدیدترین لوازم، باید سرمایه خود را برای پرورش دید عکاسی، یادگیری، تجربه و سفر کردن خرج کنند.

فقط می توانید از یک لنز استفاده کنید، آن کدام لنز است؟

من لنز پنجاه را خیلی دوست دارم. البته درحال حاضر ندارم و استفاده نمی کنم؛ اما اگر قرار باشد فقط یک لنز داشته باشم، پنجاه است. دلیلش هم این است که به دید انسان خیلی نزدیک تر است. از طرفی لنز ۲۴/۷۰ هم برای کار من بسیار کاربردی‌ است؛ زیرا هنگام عکاسی مد و فشن، نیاز به تعویض لنز نیست.

 به کدام شات خود بیشتر از همه افتخار می کنید؟

اولین عکسی که روی وبسایت من قرار دارد. او یک مدل است که به حالت دست به کمر، با لباس فیروزه ای و تاج سفید رنگ، کمی از روی زمین بلند شده است. من این عکس را خیلی دوست دارم؛ زیرا توانستم حالت عکس، استایل، نوع متریال و لباس را به خوبی با عکس به ثبت برسانم. از طرفی حس خیلی خوبی دارد، طبیعی است و همه چیز سر جای خودش قرار دارد.

چه توصیه هایی برای عکاسی با موبایل دارید؟

اصلا مهم نیست که شما با چه وسیله ای عکس می گیرید. عکاسی موبایل با دوربین فرقی نمی کند و فقط نوع ابزارتان فرق کرده است. به همین خاطر همان اصولی که برای گرفتن یک عکس خوب با دوربین حرفه ای نیاز است، درمورد عکاسی با موبایل هم صدق می کند. تنها تفاوت این است که شکل موبایل و نحوه در دست گرفتن آن فرق دارد.

روی موبایل خود چه اپلیکیشن هایی برای ادیت عکس دارید؟ محبوبترین آنها کدام است؟

اپلیکیشن زیادی ندارم؛ زیرا عکس ها را روی موبایل ادیت نمی کنم. با این حال اپلیکیشن امکانات خوبی برای ادیت عکس و فیلم می دهد و افکت های خوبی هم دارد.

روی کامپیوتر کدام برنامه ادیت را بیشتر استفاده می کنید؟

از Captureone بیشتر برای tether کردن و مرور کردن عکس ها استفاده می‌کنم. Photoshop هم که یک برنامه اصلی برای ادیت عکس ها است.

وبسایت عکاسی مورد علاقه شما کدام است؟

ما در دنیایی زندگی می کنیم که اطلاعات زیادی وجود دارد و هرگز نمی توانید تمام آنها را روی یک وبسایت یا منبع پیدا کنید. اگر بخواهم راجع به جدیدترین دوربین ها بدانم، به سایت مراجعه می کنم که در آن می توانید حتی مدل‌ دوربین ها را هم با یکدیگر مقایسه کنید. یوتیوب هم بهترین سایت برای آموزش و یادگیری است.

کار کدام عکاس بین المللی را دوست دارید؟

به قدری تعداد زیاد است که انتخاب سخت می شود. با این حال در حرفه من که عکاسی مد و زیبایی است، کارهای را خیلی دوست دارم. کاربرد رنگ و فرم به وضوح در کارهای این عکاس دیده می شود که بسیار بینظیر است. همچنین هم عکاسی مد را از حالت خشک و بی روح، به یک نوع عکاسی پر شور و هیجان تبدیل کرد. انرژی که در چهره سوژه های عکاسی او مشاهده می کنید را شاید در هیچ عکس دیگری نبینید. همین نشان می دهد که این فرد چقدر در بازی با رنگ ها، شناخت آرایش و استایل حرفه ای است. یکی دیگر از عکاس های موردعلاقه من، است.

این شغل چه چیزهایی را در شما تغییر داد؟

این شاید بهترین سوالی باشد که از من می‌پرسید. این شغل واقعا زندگی من را تغییر داد. شاید اگر به خاطر عکاسی نبود، من هیچوقت در دبی و ترکیه زندگی نمی‌کردم یا الان در آمریکا نبودم. در واقع می‌توان گفت که پاسپورت من، عکاسی بوده است؛ زیرا من را به سرزمین‌های دور و بی‌نظیری برد. من را با آدم‌های بی‌نظیری آشنا کرد که از من یک انسان دیگری ساخت تا زندگی را جور دیگری ببینم. من بابت این هدیه و استعدادی که در زندگی به سمت من آمده است، بسیار سپاسگذار هستم.

کرونا چه تاثیراتی روی کار شما در حرفه عکاسی گذاشت؟

در دوران کرونا، از خانه نمی‌توانستیم خارج شویم و کار عکاسی عملا تعطیل شده بود. با این حال تکنولوژی یک دری را با نام «عکاسی ریموت» برای ما باز کرد. من فکر می‌کنم ۱۴ الی ۱۵ مورد عکاسی ریموت داشتم. در آن دوران من در لس‌آنجلس گیر کرده بودم و نمی‌توانستم به نیویورک بازگردم؛ اما همین عکاسی ریموت ما را سرگرم کرده بود. بسیار تجربه جالبی بود؛ زیرا می‌توانستم از مدل‌هایی که در مناطق دیگر بودند عکش بگیرم. جالب‌تر اینکه برای کمپین یکی از دوستانم در ایران که برند جواهرات دارد، عکاسی کردم.‌ من سال‌ها از ایران دور بودم ؛ اما به لطف کرونا و تکنولوژی توانستم این عکاسی را از راه دور انجام دهم.

منابع الهام شما برای این شغل چه چیزهایـی هستند؟ برای مثال فیلم، کتاب، عکس های عکاسان قدیمی و…

چند سال پیش که به دنبال منبع برای عکس بودیم، باید مجله Vouge را پیدا می‌کردیم که از آمریکا آورده شده بود. متاسفانه روی قسمت‌های برهنه مدل‌ها را با ماژیک خط می‌زدند تا مشخص نباشد؛ اما در حال حاضر همه چیز در موبایل وجود دارد. اینستاگرام جزو منابع اصلی محسوب می‌شود و سایت Pinterest هم برای دیدن عکس‌ها و mood board درست کردن کاربرد دارد. همچنین از آنجا که در اوایل جوانی (حدود بیست سالگی) بازیگری را دوست داشتم و در یکسری فیلم‌ و تئاتر بازی کردم، سینما همیشه برایم منبع الهام بزرگی بوده است.

برای مثال نورپردازی‌ها، قاب‌بندی‌ها و حرکات دوربین که کارگردانان بزرگ فیلمبرداری دنیا کار می‌کنند. رفتن به گالری‌ها و نمایشگاه‌ها هم جزو کارهای مهمی است که یک عکاس حتما باید انجام دهد. من نباید به این خاطر که عکاس‌ مد هستم، فقط کارهای عکاسان مد را ببینم. عکاس در واقع یک آرتیست است و تمام هنرها با هم در ارتباط هستند؛ بنابراین باید به نمایشگاه نقاشی، مجسمه‌سازی و غیره نیز سر بزنید. طبیعت هم یک منبع الهام بزرگ است.

فکر می کنید تفاوت های اصلی شغل شما در ایران و خار ج از ایران چیست؟

من آخرین باری که ایران بودم، حدود هشت سال پیش بود.‌ قبل از آن هم پنج سال به ایران رفت و آمد می‌کردم. من در ایران عکاسی نکردم و نمی‌دانم جواب درست این سوال چیست. با این حال می‌دانم که فرق بزرگ در «آزادی عمل» است. من در حال حاضر در کشوری زندگی می‌کنم که همه چیز قانون‌مند است؛ اما آزادی عمل هم وجود دارد. کسی نمی‌گوید که چرا از این مدل یا سوژه عکس گرفتید یا چرا این عکس را روی وبسایت قرار دادید.

در واقع سانسور وجود ندارد و عکاسی مد ترسناک نیست. از طرفی درهای ایران به سوی کشورهای دیگر باز نیست؛ برای همین شما فرصت‌ همکاری با کشورهای دیگر را از دست خواهید داد. برای مثال مدل خارجی با میکاپ آرتیست برای کار به ایران نمی‌آید و مجلات مد بین‌المللی در ایران شعبه ندارند. به دلیل این قطع ارتباط و ایزوله شدن ایران در تولید محتوای عکاسی، شما خیلی از تجارب عکاسی در کشورهای دیگر را در ایران نخواهید داشت.

نظر شما درباره عکاسانی که در چندشاخه کار می کنند چیست؟

من از زمانی که در ایران و دبی زندگی می‌کردم و بعد به یکسری از کشورهای آسیایی مانند ترکیه سفر داشتم، به عکاسی مد و زیبایی علاقه داشتم. با این حال عکاسی‌های دیگر مانند غذا، شرکت‌های هواپیمایی یا جواهرات را نیز انجام می‌دادم. زمانی که به آمریکا آمدم، متوجه شدم که عکاسان غذا فقط باید از غذا عکس بگیرند. اگر عکاسی کار ماشین یا زیبایی را هم انجام دهید، زیاد جدی گرفته نمی‌شود. به همین خاطر من هم تمرکزم را روی علاقه خود (فشن و زیبایی) گذاشتم تا در همین شاخه رشد کنم. از همانجا بود که متوجه شدم چقدر اطلاعاتم درمورد این نوع عکاسی کم است.

به نظرم تمرکز روی شاخه ای از عکاسی که فکر می کنید در آن موفق تر هستید، سرمایه گذاری خوبی است. البته به بازار هم بستگی دارد. شاید یک نفر از همه چیز و همه کس عکس بگیرد، درآمد خوبی هم کسب کند و راضی و خوشحال باشد. با این حال تمام عکاسان حرفه‌ای، تنها در یک زمینه خاص متخصص هستند.

از نظر شما رمز موفقیت در حرفه عکاسی چه چیزهایی است؟

من برای پول وارد عکاسی نشدم و به خاطر علاقه‌ای که داشتم، خیلی سختی کشیدم. روزی که از کشورم خارج شدم، همه شرایط برایم محیا نبود. شما وقتی با پاسپورت و شرایط ایرانی مهاجرت می‌کنید، همیشه درگیر یکسری مسائل اولیه هستید؛ مثلا عدم آشنایی با فرهنگ شهر و کشور، قوانین و نوع کار در آنجا، داستان‌های مهاجرت و از صفر شروع کردن. من هم مثل خیلی از ایرانی‌هایی که بعد از انقلاب از کشور خارج شدند، درگیر این مسائل بودم. بنابراین داشتن تعصب در کار عکاسی سم است و شما به عنوان یک هنرمند، نباید به کارهای خود بچسبید. همیشه باید این آمادگی را داشته باشید که کارهای جدید تولید و از صفر شروع کنید. این اصلا بد نیست و به معنای شروع جدید است؛ زیرا از خودتان یک ورژن جدیدتر می‌سازید و همیشه باید برای این قضیه آماده باشید.

شما همیشه باید دانش‌آموز زندگی باشید و برای یادگیری درهایتان را باز کنید. تکبری که شاید خیلی از ما داشته باشیم را باید کنار گذاشت و برای بهتر شدن آماده بود. همچنین باید از موفقیت دیگران خوشحال شوید. زمانی که عکس‌های یک عکاس دیگر (چه ایرانی چه خارجی) را می‌بینید که از شما بهتر است، آن را به عنوان یک نکته مثبت در نظر بگیرید. به این فکر کنید که شما هم می‌توانید به نقطه‌ای که او رسیده است برسید و راهش را پیدا کنید. به نظر من هر هنرمندی باید به دنبال صدای خودش باشد و از ورژن قبلی خود بهتر شود. ما دارای نیروهای بیکرانی هستیم، ما خدای خود و زندگی که هر لحظه خلق می‌کنیم هستیم. ما نباید به یک برچسب بچسبیم و مثلا بگوییم: «من فقط عکاس هستم».

کسب درآمد در حرفه عکاسی چطور است؟

واقعیتی که وجود دارد این است که عکاسان (به خصوص عکاسان مد) سال‌هاست که در این بازار پر رقابت، پولی درنمی‌آورند. وقتی وارد شهری مانند نیویورک می‌شوید، یعنی با بزرگ‌های این کار رقابت می‌کنید. این واقعیت را باید پذیرفت که برندهای لوکس مانند Channel یا Dior تعدادشان خیلی زیاد نیست و با عکاسان مشخصی کار می‌کنند. اگر هم بخواهید با برندهای کوچک‌تر کار کنید، بودجه آنها محدودتر است. برای همین در کار عکاسی، آنطور که از دور به نظر می‌رسد، پول زیادی نیست. برای همین خود را محدود نکنید و درب‌های هیچ فرصتی را به روی خود نبندید. شاید در زمینه دیگری موفق‌تر باشید و پول بیشتری درآورید.

آیا بجز عکاسی در زمینه دیگری هم مشغول به فعالیت هستید؟

در دنیایی که هر لحظه تغییراتی در آن به وجود می‌آید، کار من هم شامل تغییرات زیادی شد. با این حال دربی که در چند سال گذشته برای من باز شد، آشنایی با توانایی بود که شاید خیلی به آن اعتنا نمی‌کردم. من در حال حاضر برای یک کمپانی که سه برند زیبایی زیرمجموعه آن است، به عنوان Creative Director فعالیت می‌کنم. هدف من از این صحبت‌ها این بود که هرگز خود را محدود نکنید و درب‌های فرصت‌ها را به روی خود باز نگه دارید. آنچه قلب‌تان می‌گوید را دنبال کنید. مهم این است که از انجام هر کاری خوشحال باشید. ارزش این از میلیون‌ها دلار بیشتر است.

نظر کوروش ستوده درباره مدل های ایرانی چیست؟ آیا در جامعه بین الملل موفق بوده ایم؟

من زمانی که دبی زندگی می‌کردم، شانس همکاری با مدل‌های ایرانی را داشتم. خیلی از آنها در کارشان بسیار موفق بودند، وارد اروپا شده بودند و به دبی رفت و آمد می‌کردند. به نظر من با وجود تمام محدودیت‌هایی که برای مدل‌های ایرانی‌ در این زمینه وجود داشته است، آنها باز هم موفق بوده‌اند. خیلی از مدل‌های ایرانی با برندهای موفق دنیا کار می‌کنند و این به نظرم یک موفقیت بزرگ است. من به عنوان یک عکاس ایرانی، به تمام مدل‌های ایرانی که توانستند خود را از چنین شرایطی خارج کنند و در جامعه بین‌المللی مطرح شوند، افتخار می‌کنم.

اگر مدل اضطراب داشته باشد یا حرفه ای نباشد، چگونه او را راهنمایی می کنید؟

مدل‌های هستند که به اصطلاح به آنها new face گفته می‌شود، سال اول کارشان است و تجربه کافی ندارند. این اضطراب و سردی، با شوخی و گفتگوی خودمانی از بین می‌رود. مدل قبل از ورود به ست عکاسی، یک زمانی را برای میکاپ و استایل لباس‌هایش صرف می‌کند.‌ در این زمان من و تیم با یکدیگر صحبت می‌کنیم، شوخی می‌کنیم، چای یا قهوه می‌نوشیم و این اضطراب حتما برطرف خواهد شد. هرچه باتجربه‌تر باشید، به صورت ناخودآگاه می‌دانید که چگونه این فضا را کنترل کنید تا چنین انرژی‌ وارد ست عکاسی نشود.

آیا برای پوز گرفتن به مدل ها کمک می کنید؟

بله، تا جایی که امکان داشته باشد، به مدل‌ها در پوز گرفتن کمک می‌کنم. با این حال سعی می‌کنم این کار را زیاد انجام ندهم؛ زیرا بهتر است سوژه یا مدل به روش خودش حرکت کند و جلوی دوربین بایستد. هرچقدر یک چیزی را بیشتر دستکاری کنید، طبیعی بودن خود را از دست می‌دهد. همچون یک گل یا قسمتی از طبیعت که به زور می‌خواهید آن را اصلاح کنید. به نظر من پوز گرفتن یک چیز کاملا طبیعی و درونی است و نمی‌توان از بیرون آن را به یک نفر تحمیل کرد. مدل قطعا می‌تواند تمرین کند و بهتر شود؛ اما پوز گرفتن هرچقدر طبیعی‌تر رخ دهد، در کیفیت عکس تاثیرگذار است.

نظرتان درباره فشن در ایران چیست و چگونه می توان به دنیای فشن بین المللی نزدیک شد؟

ما در حال حاضر طراحان فشن ایرانی زیادی در دنیا داریم که شاید حتی خیلی از آنها را نشناسم. آنها در کل دنیا مطرح و فعال هستند. اینکه این اتفاق چگونه در ایران رخ دهد، برمی‌گردد به آزادی‌هایی که ایران باید طراحان دهد. در حال حاضر ما در ایران شاهد یک انقلاب هستیم. امیدوارم روزی برسد که هیچکس در قبال تصمیم‌گیری برای بدن خود، نحوه پوشش، نوع عکس گرفتن و بیان هنر خود در ایران، نیاز به توضیح و بازخواست نداشته باشد.

شعار کوروش ستوده در زندگی چیست؟

خودت باش! هرکسی که هستید، خودتان باشید و اجازه ندهید کسی به جای شما تصمیم بگیرد. همیشه به صدای قلب خود گوش کنید و همان را ادامه دهید.

بزرگترین آرزوی کوروش ستوده چیست؟ برای ما از آرزوهایتان بگویید.

قطعا در حال حاضر بزرگترین آرزوی من به عنوان یک ایرانی، آزادی کشور و مردم ایران است. دوست دارم تمام افرادی که به نوعی مجبور به زندگی در خارج از ایران شدند و در تبعید هستند (از جمله خودم) بتوانند به کشور خود بازگردند و در صلح و آزادی در ایران زندگی کنند.

چه توصیه ای به افراد علاقه مند به عکاسی دارید؟

امروزه ممکن است افراد با موبایل یا حتی دوربین خود، به راحتی از صبح تا شب هزاران عکس بگیرند. شاید ارزش این عکس‌ها هرگز مشخص نشود؛ زیرا تعداد آنها زیاد است و عکس‌های خوب از بد جدا و ادیت نمی‌شود. قبل از سال ۲۰۰۵ که هنوز دیجیتال وجود نداشت، یک حلقه ۱۲، ۲۴ یا نهایت ۳۶ تایی داشتیم که با خود به ست عکاسی می‌بردیم. به همین خاطر دقتی که در عکاسی داشتیم، بسیار بیشتر از الان بود. متاسفانه دیجیتال با تمام مزایایی که دارد، باعث شده است تا افراد عکس‌های زیادی بگیرند و در نهایت هم ندانند چه چیزی می‌خواهند. اگر یک عکاس هزاران عکس بگیرد و نداند کدام یک خوب است، قطعا یک جای کارش می‌لنگد. عکاس باید سعی کند که به موقع و درست عکس بگیرد و تعداد عکس‌ها از یک حدی فراتر نرود؛ زیرا درغیراینصورت انتخاب سخت‌تر می‌شود. البته یک عکاس حرفه‌ای حتی اگر هزاران عکس هم بگیرد، باز هم می‌داند کدام عکس خوب است. توصیه من به علاقه‌مندان به عکاسی، این است که بدانند دنبال چه چیزی هستند، فرق عکس خوب و بد را بدانند و منتظر نظر دیگران نباشند.

نظرتان درباره مجله پل چیست؟

من به تازگی با مجله پل آشنا شدم. آنچه می‌توانم درباره شما، وبسایت و سوالات بگویم این است که از تمیزی و مرتب بودن آنها لذت بردم. این کیفیت در مجله شما وجود دارد.‌ ممنون از شما که این فرصت را به من دادید تا با مجله پل صحبت کنم. سوالات بسیار دقیق، جذاب و باسلیقه بود.

با پل در ارتباطیم