یکی از خوش ساخت‌ترین و قدیمی‌ترین ایستگاه‌های راه‌آهن استانبول ایستگاه Haydarpasa Gari است. جذابیت اصلی این ایستگاه، بنا شدن آن روی آب است. سازه از سه سو به دریا مشرف شده و از زیر ۱۱۰۰ پایه چوبی که کف دریا قرار دارند، آن را حمایت می‌کنند. هر ستون حدود ۲۱ متر طول دارد.
این بنا در سال ۱۹۰۸ (۵ سال قبل از شروع جنگ جهانی اول) افتتاح شد و در آن زمان بزرگ‌ترین ایستگاه راه آهن ترکیه بود. ایستگاه زیبای حیدر پاشا در خلیج کادیکوی در بخش آسیایی استانبول واقع شده است. این مکان در حال حاضر موزه و یا چیزی شبیه به آن نیست، اما اگر برای گشت زنی در بسفر سوار فری‌هایی که در کادیکوی می‌چرخند، شوید می‌توانید زیبایی بنا را از سمت دریا تماشا کنید.
هدیه‌ای هوشمندانه
معماری بنا را به دو معمار آلمانی به نام‌های Otto Ritter و Helmuth Cuno سپردند و الحق که این دو نفر سازه قابل ستایشی به سبک نئو رنسانس بنا کردند. این سبک از معماری کلاسیک ایتالیایی-فرانسوی الهام گرفته شده است. اگر سازه‌های ایتالیایی برای شما جذاب هستند، سازه ایستگاه حیدرپاشا را نیز تحسین خواهید کرد. نمای بیرونی با سیمان پوشیده شده و سبکش نیز شبیه به باروک است. ساعت قدیمی که بالای بنا نصب شده، شاید شما را از لحاظ قدیمی بودن، یاد برج ساعت بیگ بن لندن بیاندازد. بد نیست بدانید که ترک‌ها هیچ هزینه‌ای برای ساخت این ساختمان نکردند و کل پروژه هدیه‌ای از سمت ویلهلم دوم، قیصر آلمان (Kaiser Wilhelm II) به سلطان عبدالحمید دوم بود. هدف از این کار ایجاد ارتباط میان برلین و استانبول بود. آلمانی‌های باهوش از این طریق می‌خواستند نفوذ خود را در منطقه افزایش دهند.
ایستگاه تاریخ
در سال ۱۹۱۷ ساختمان را بمباران کردند، اما دوباره ترمیم شد. این تنها آسیب بنا در تاریخ نبوده است. ساختمان در سال ۲۰۱۰ دچار حادثه آتش‌سوزی شد و سقف و طبقه چهارم آن به شدت آسیب دید. شهردار کادیکوی علت آتش‌سوزی را اتصال سیم‌های برق اعلام کرد. در حال حاضر هیچ قطاری وارد حیدر پاشا نمی‌شود؛ زیرا مسیرهای راه آهن تغییر کرده‌اند. مدتی زمزمه‌های مبنی بر تغییر کاربری این بنا و تبدیل آن به هتلی تاریخی و یا مرکز خرید بود.
ایده تبدیل این ایستگاه به یکی از هتل های استانبول می تواند بسیار توریستی باشد. به همین دلیل ایستگاه از سال ۲۰۱۳ برای بازسازی بسته شده است. مطمئناً اقامت در محلی که روزگاری آخرین ایستگاه مهمانان اروپا بود، می‌تواند بسیار وسوسه‌انگیز باشد. پله‌های مرمری حیدرپاشا محل گذر و پاخور اروپایی‌ها و ترک‌های زیادی بود که قصد سفر بین اروپا و استانبول را داشتند. زمانی این ایستگاه آخرین منظره‌ای بود که مسافران از شهر پر جنب و جوش استانبول می‌دیدند. مسافرانی که از قطار شرق اکسپرس برای رسیدن به استانبول استفاده می‌کردند، اینجا پیاده می‌شدند.
اولین ایستگاه قطار مشهور و سریع‌السیر شرق اکسپرس در شهر لندن و آخرین ایستگاه آن در استانبول بود. در جنگ جهانی اول، سربازان بسیاری از این ایستگاه به میدان جنگ رفتند و متاسفانه بسیاری از آن‌ها هرگز به خانه بازنگشتند. زمانی که حمل و نقل به شکل امروزی در استانبول و شهرهای اطرافش معمول نبود، افراد زیادی از این ایستگاه برای سفر استفاده می‌کردند. پدر ترک‌ها، مصطفی کمال پاشا آتا تورک نیز با قطاری که در این ایستگاه توقف داشت، از آنکارا به استانبول آمد. تا همین ۶-۷ سال قبل، این ایستگاه پذیرای قطار تهران-استانبول نیز بود. تمام این سفرها حالا بخشی از تاریخ این ایستگاه متروکه قدیمی هستند.
