بیوگرافی سام یاری
سام یاری متولد شهریور ۱۳۶۵ از پدری ایرانی و مادری بحرینی است. در ایران به دنیا آمده، اما در دبی بزرگ شده است. در کودکی به کار کردن با دوربین‌های هندی‌کم و عکاسی خانگی علاقه داشت. برای ادامه تحصیل در رشته طراحی داخلی به مالزی رفت؛ این رشته چند واحد عکاسی و فیلم‌برداری داشت و سام را متقاعد کرد که استعداد و علاقه‌اش در عکاسی و فیلم‌برداری است. در همان سال پایانی دانشگاه چند پروژه دوستانه اجرا کرد. بعد به ایران رفت و از طریق دستیارش که میکاپ آرتیست هم بود با محمد موسوی آشنا شد. سام و محمد ۲ سال با هم کار کردند.
سام در مورد این دوران می‌گوید: «در آن دوران من تجربه بسیاری به دست آوردم. اوایل من فقط فیلم‌برداری می‌کردم، اما بعد عکاسی را هم شروع کردم. مشتری‌های من هنرمندان ایرانی و برندهای داخلی و خارجی بودند که تاثیر زیادی در دیده شدن من داشتند. بعد یک دوره کلاس آنلاین با آلبرت واتسون گذراندم. این دوره بسیار آموزنده و حرفه‌ای بود و نگاه مرا عوض کرد. در تلویزیون و اینترنت به دنبال یادگیری در مورد فشن بودم. خودم را کارآموز می‌دیدم و هنوز هم دنبال یادگیری هستم». او حالا یکی از عکاسان مدلینگ و فشن حرفه‌ای است که بین استانبول و اسپانیا در حال رفت و آمد است. می‌توانید او را در اینستگرام به آدرس sam_yari پیدا کنید.
با چه برندها و افراد برجسته‌ای کار کردید؟
با آژانس‌های مدلینگ ترکیه مانند (آیس مادل) کار کردم. در فرانسه با آژانس Metropolitan همکاری داشتم. در ایران از سلبریتی‌هایی مانند محمدرضا گلزار عکاسی کردم. با برندهایی مانند: Aris از آمریکا، Ceramez از کانادا Edward Morris، Babak Vosoughi، Barbarossa Moratti، Turkish Airline Skylife Mag و… کار کردم. از مدل‌هایی عکاسی کردم که حالا جزو بهترین‌ها در دنیا هستند و برای برندهای Chanel و Dolce & Gabbana کار می‌کنند. دید متفاوت و داشتن یک تیم خوب به پیشرفت و یادگیری من کمک کردند.
چه چیزهای یک عکس خوب را می‌سازند؟
۲ عامل در عکاسی داریم، یکی ایده و دیگری اجرا است. به نظرم ایده و محتوا و پیام چیزی است که عکس خوب را می‌سازد. محتوای عکس به فکر عکاس و میکاپ آرتیست و فشن ادیتور برمی‌گردد.
امضای کارهای شما چیست؟
هر اثر هنری آینه‌‌ای از فکر و حال و هوایِ هنرمند است. اگر کارهای تجاری‌ام را کنار بگذارم، همیشه از آدم‌هایی که دوست داشتم عکس گرفتم و برای من دوست داشتنی بودن یا نبودن آن عکس مهم نبوده است. نورپردازی، احساس و رنگِ کارهایم متفاوت از بقیه هستند. دوست ندارم همه چیز مرتب و تروتمیز و چیده شده باشد. گاهی حتی استانداردها را هم کنار گذاشتم چون آن‌ها را هم یک سری آدم هنرمند خلق کرده‌اند؛ اما دوست دارم از آن‌ها عبور کنم تا امضای خودم را داشته باشم. خیلی وقت‌ها به چارچوب‌ها و قوانین تعهدی ندارم؛ شاید آرتیست دیگری از کارم ایراد فنی بگیرد، اما خودم و مخاطب آن را دوست داشتیم. هنر یعنی آزادی؛ پس مانعی وجود ندارد. اصول اولیه را رعایت کنید و باقی کار دیگر به کسی ارتباطی ندارد.
قبل از فشــردن شاتــر چه چیــزهایــی را در نظــر می‌گیرید؟
قبل از اینکه حتی دوربینم را دست بگیرم، دوست دارم با آدم‌ها ارتباط برقرار کنم و صبحت کنم. در مــورد خــواسته‌های پــروژه صحبت می‌کنیم. وقتی از ویزور به مدل نگاه می‌کنم، یک لحظه خاص برایم وجود دارد که آن ارتباط برقرار می‌شود، انگار چیزی جرقه می‌زند و من همان لحظه عکسم را ثبت می‌کنم.
نظر شما در مورد عکاسانی که در چند شاخه کار می‌کنند چیست؟
فکر می‌کنم عکاسی در همه شاخه‌ها را بیشتر در جهان سوم می‌بینیم. در جوامع پیشرفته، عکاس‌ها تخصصی‌تر کار می‌کنند. عکاسان ایرانی به خاطر شرایط بد و مشکلات مالی مجبورند که در چند شاخه عکاسی کار کنند. شاید اگر بازار درستی داشتیم، عکاسان متخصص‌تری داشتیم.
عجیب‌ترین لوکیشنی که در آن عکاسی کرده‌اید؟
طرفدار لوکیشن‌های ست‌آپ شده و چیده شده نیستم. دوست دارم در لوکیشنی کار کنم که متفاوت است. حتی به فضاهای خطرناک هم رفته‌ام و مسئولیتش را برعهده گرفته‌ام. مثلاً برای عکاسی برند ادوارد موریس می‌خواستم وسط اتوبانی در استانبول عکاسی کنم و آن روز باران هم می‌آمد. ما اجازه این کار را نداشتیم و کار بسیار استرس‌زا و سختی بود. همه چیز در ۲ یا ۳ دقیقه انجام شد. حتی مدل‌ها هم برای پیاده شدن از ماشین به سختی متقاعد شدند؛ اما نتیجه خوبی گرفتم.
دل‌تان می‌خواهد از شخص خاصی عکاسی کنید؟
Gigi Hadid و Taylor Swift. عکاسی کردن از خانم‌ها برایم جذاب‌ترین و بهترین بخش عکاسی فشن است. بین مدل‌های آقا هم دوست دارم از دیوید گندی عکس بگیرم. عکاسی از سوپرمدل‌های درجه یک دنیا مانند مدل‌های ویکتوریا سکرت برایم جذاب است؛ دوست دارم زاویه‌های دیگری را به تصویر بکشم.
اگر بخواهید یکی از عکس‌هایتان را چاپ کنید و به دیوار بزنید، آن کدام است؟
عکسی که برای آژانس متروپولیتن پاریس گرفتم. همه چیز از مدل گرفته تا رنگ و نور را دوست داشتم. این کار نتیجه کارهای دیگرم است. شاید هم عکسی که در اتوبان گرفتم.
کدام ابزارتان برای شما مهم‌تر است؟
دوربینم یا چیزی که عکس بگیرد. نور را می‌توانم به صورت طبیعی تامین کنم.
اگر قرار باشد تا آخر عمر از یک لنز استفاده کنید آن چیست؟
لنز ۵۰ میلی‌متر.
برای عکاسی با موبایل چه توصیه‌ای دارید؟
اصول اولیه کادربندی و ترکیب‌بندی می‌باشد که در اینترنت وجود دارند، توصیه می‌کنم آن‌ها را بخوانند.
وب‌سایت مورد علاقه شما چیست؟
وب‌سایت Fashion Tv چون می‌توانم همه چیز از جمله پشت صحنه‌ها را آنجا ببینم؛ وب‌سایت Vogue Magazine را هم خیلی چک می‌کنم.
این شغل چه تاثیری روی شخصیت شما داشت؟
روابط عمومی من را گسترش داد، به خصوص با آدم‌هایی که برایم جذابند. زیبایی‌ها را بیشتر از قبل می‌بینم و حس می‌کنم.
دوست دارید دستیار کدام عکاس‌های معروف باشید؟
Albert Watson و Mario Testino.
تفاوت شغل شما در ایران و خارج از ایران چیست؟
در خیلی از چیزها ایران انگار از همه جای دنیا جداست. در ایران آژانس واقعی استاندارد نداریم. یک جایی خواندم که اگر می‌خواهید در ایران موفق شوید باید به خارج از ایران بروید. هیچ آژانسی در ایران شعبه ندارد و ارتباط ایران با دنیای فشن قطع است.
منابع الهام شما چیست؟
فیلم‌های کلاسیک مانند آثار Hitchcock، دیدن فیلم بک‌استیج‌ها، دیدن عکس‌های معروف.
نظر شما در مورد مجله پل چیست؟
من ۲۶ سال از ۳۳ سال عمرم را بیرون از ایران بوده‌ام. پیش آمده که مجله‌هایی در خارج از ایران از من دعوت کرده‌اند، اما استاندارد نبوده‌اند و پیشنهاد مصاحبه آن‌ها را رد کرده‌ام. مجله پل اولین مجله موفق ایرانی است که خارج از ایران متولد شده و استانداردها را رعایت می‌کند. شما انتخاب‌های درستی برای مصاحبه داشتید و به نظرم مدیریت درستی دارید. خوشحالم که به من هم فرصت هم‌صحبتی دادید تا جایگاهی در مجله خوب شما داشته باشم. امیدوارم مفید بوده باشد.
